Bestaat er zoiets als duurzame palmolie?

De wereld heeft grote dorst naar palmolie. In een land als Indonesië worden werkelijk gigantische bossen afgebrand om daarna op de geblakerde resten enorme palmolie plantages te beginnen. De biodiversiteit neemt in die regio's met 99,5% af.
En reken er op dat we praten over enorme regio's'.

Het oerwoud is er voor altijd verdwenen.
En daarna komt voor de palmbomen kweker de strijd om een duurzaam certificaat te verkrijgen.
Als je dat lukt, dan kan je een hogere prijs vragen en weet je je gegarandeerd van afzet uit Europa.
Europa is namelijk graag bereid meer te geven voor 'duurzaam' geproduceerde palmolie.

Maar ja, wat is duurzaam?
Hoe kom je aan een certificaat?
Als eerste moet je je als producent onderwerpen aan een toezichthouder uit  het westen, die je gaat vertellen met wie je zaken mag doen en met wie niet. Van wie mag je spullen afnemen, aan wie mag je leveren.
Verder moet je de olie op een bepaalde manier produceren.
Je olie krijgt dan een label en dat label is geld waard.
Het is belangrijk voor een deel van de markt.
Namelijk dat deel waarbij overduidelijk is dat er palmolie in het eindproduct zit.
Maar  palmolie zit tegenwoordig in heel veel producten. En in veel van die producten is het slechts een toevoeging. Het heeft weinig zin voor de fabrikanten om dan de duurdere gecertificeerde olie te gebruiken. Er is daarom ook nog een enorme markt in ongecertificeerde olie.
We rekenen ons dus rijk met een certificaat, maar het feit dat er nog enorme vlaktes worden afgebrand om er daarna palmolie plantages aan te leggen maakt wel duidelijk dat er niet veel duurzaams aan die sector is.
Certificaathouders voldoen aan een paar extra regels. Maar ondertussen lag er op de plaats  van die plantage tien jaar geleden nog maagdelijk oerwoud. Nu is het monocultuur met zover het oog kan zien mooie rijen palmbomen.
De certificering is een schaamdoekje en niet meer dan dat.