De eetbare tuin
Gepubliceerd door Tom Lassing in Tuinieren · 16 december 2015
Misschien was u er nog niet van op de hoogte, maar mijn eigen tuin wordt een showmodel van hoe iedere tuin een eetbate tuin kan worden.
Nu heb ik een enorme tuin, maar doordat ik deze in kleinere delen heb opgezet kan het model toch dienen als voorbeeld voor veel kleinere tuinen. Zo heb ik op het terras potten staan met daarin in het voorjaar bloembollen en in de zomer tomaten. Verder heb ik in dat zelfde terras 1,20 bij 1,20 stukken vrijgelaten waarin we letterlijk op de vierkante meter eetbare planten, kruiden en fruit telen. Verder heb ik in de tuin een moestuin, maar ik heb ook stukjes tuin waarin aardbeien en bessenstruiken staan. Ik heb zelfs kleine akkers gecreëerd.
Dit alles met als basis Permacultuur. Een methode waarbij je de natuur zoveel mogelijk de gang laat gaan, binnen een gecultiveerde omgeving. Een beter bekkende naam is in feite "de eetbare tuin".
Een opzet die in feite iedereen met een tuin of balkon kan beginnen.
Waarom zou je dat doen?
- Omdat het gewoon leuk is. Ook in de eetbare tuin kan je perfect ook bloemen plaatsen. Ik heb doelbewust tussen de eetbare planten en struiken ook planten en bloemen staan die daar alleen maar staan omdat ze mooi zijn, of omdat de mooi en nuttig zijn. Bepaalde planten lokken insecten, of houden ze juist weg. Door dat te combineren met eetbare planten kan je dus een heel handige manier van insecten en plaagbeheer toepassen. Zonder gif, zonder het massaal ombrengen van beesten en planten.
Er is geen pasklare oplossing voor handen. Immers is iedere tuin anders, maar is ook ieders behoefte anders.
In de permacultuur stroming zien we ook mensen die streng in de leer zijn, en anderen die het wat ruimer nemen. Het is in mijn ogen allemaal goed. De één wil meer betekenen voor de natuur en legt daar de nadruk, de ander wil meer opbrengst uit de tuin en legt daar de nadruk.
Voedsel uit de tuin kan, als je er geen gif in gebruikt, veel gezonder zijn en is ook vaak veel lekkerder.
Het kan ook heel veel geld schelen. Zo hebben wij al maanden geen aardappels meer hoeven te kopen omdat we 80 kilo aardappels uit de tuin haalden. De appels zijn nu net op, en van de 700 komkommers zijn nu alleen nog een paar komkommers op zuur overgebleven.
De vriezer ligt vol met sperziebonen en we drinken heerlijke muntthee uit de tuin.
Helaas zijn de spruitjes opgegeten door de rupsen, maar de kinderen wilden dit jaar liever vlinders oogsten... De opbrengst was dus vlinders en geen spruiten. Op dat vlak won de natuur het van de productie.
Ik ga nu de planning maken voor de tuin van volgend jaar. Naast en tussen de vaste planten komen de eenjarige planten. Ondertussen doen de compostbakken ook hun werk en ligt de moestuin nu onder een flinke laag mulch te rusten. Daar kunnen heel wat dieren overwinteren. Ik zag er gisteren ook wat muizen scharrelen. Dat is dan weer leuk voor roofvogels die daar ook weer een leuk hapje aan hebben.
Hoewel bij mij zelf de nadruk ligt op productie, is de tuin nu al een oase voor o.a. insecten en vogels in een agrarische woestijn. De hoop is dat steeds meer particulieren, maar ook agrariërs inzien dat lokale productie een meerwaarde heeft. Die meerwaarde is betere voedingswaarde, geldbesparing, het hebben van een gezonde hobby en het creëren van oases voor onder andere insecten zoals bijen. We zijn als mensheid extreem afhankelijk van bijen en hun populatie is de laatste jaren dramatisch afgenomen omdat verschillende soorten gif een onbedoelde genocide veroorzaakte. De grote producenten van dat gif kon dat de rozen interesseren, maar ik maak me er niet alleen zorgen over, ik probeer ook daadwerkelijk iets te doen.
Nu heb ik een enorme tuin, maar doordat ik deze in kleinere delen heb opgezet kan het model toch dienen als voorbeeld voor veel kleinere tuinen. Zo heb ik op het terras potten staan met daarin in het voorjaar bloembollen en in de zomer tomaten. Verder heb ik in dat zelfde terras 1,20 bij 1,20 stukken vrijgelaten waarin we letterlijk op de vierkante meter eetbare planten, kruiden en fruit telen. Verder heb ik in de tuin een moestuin, maar ik heb ook stukjes tuin waarin aardbeien en bessenstruiken staan. Ik heb zelfs kleine akkers gecreëerd.
Dit alles met als basis Permacultuur. Een methode waarbij je de natuur zoveel mogelijk de gang laat gaan, binnen een gecultiveerde omgeving. Een beter bekkende naam is in feite "de eetbare tuin".
Een opzet die in feite iedereen met een tuin of balkon kan beginnen.
Waarom zou je dat doen?
- Omdat het gewoon leuk is. Ook in de eetbare tuin kan je perfect ook bloemen plaatsen. Ik heb doelbewust tussen de eetbare planten en struiken ook planten en bloemen staan die daar alleen maar staan omdat ze mooi zijn, of omdat de mooi en nuttig zijn. Bepaalde planten lokken insecten, of houden ze juist weg. Door dat te combineren met eetbare planten kan je dus een heel handige manier van insecten en plaagbeheer toepassen. Zonder gif, zonder het massaal ombrengen van beesten en planten.
Er is geen pasklare oplossing voor handen. Immers is iedere tuin anders, maar is ook ieders behoefte anders.
In de permacultuur stroming zien we ook mensen die streng in de leer zijn, en anderen die het wat ruimer nemen. Het is in mijn ogen allemaal goed. De één wil meer betekenen voor de natuur en legt daar de nadruk, de ander wil meer opbrengst uit de tuin en legt daar de nadruk.
Voedsel uit de tuin kan, als je er geen gif in gebruikt, veel gezonder zijn en is ook vaak veel lekkerder.
Het kan ook heel veel geld schelen. Zo hebben wij al maanden geen aardappels meer hoeven te kopen omdat we 80 kilo aardappels uit de tuin haalden. De appels zijn nu net op, en van de 700 komkommers zijn nu alleen nog een paar komkommers op zuur overgebleven.
De vriezer ligt vol met sperziebonen en we drinken heerlijke muntthee uit de tuin.
Helaas zijn de spruitjes opgegeten door de rupsen, maar de kinderen wilden dit jaar liever vlinders oogsten... De opbrengst was dus vlinders en geen spruiten. Op dat vlak won de natuur het van de productie.
Ik ga nu de planning maken voor de tuin van volgend jaar. Naast en tussen de vaste planten komen de eenjarige planten. Ondertussen doen de compostbakken ook hun werk en ligt de moestuin nu onder een flinke laag mulch te rusten. Daar kunnen heel wat dieren overwinteren. Ik zag er gisteren ook wat muizen scharrelen. Dat is dan weer leuk voor roofvogels die daar ook weer een leuk hapje aan hebben.
Hoewel bij mij zelf de nadruk ligt op productie, is de tuin nu al een oase voor o.a. insecten en vogels in een agrarische woestijn. De hoop is dat steeds meer particulieren, maar ook agrariërs inzien dat lokale productie een meerwaarde heeft. Die meerwaarde is betere voedingswaarde, geldbesparing, het hebben van een gezonde hobby en het creëren van oases voor onder andere insecten zoals bijen. We zijn als mensheid extreem afhankelijk van bijen en hun populatie is de laatste jaren dramatisch afgenomen omdat verschillende soorten gif een onbedoelde genocide veroorzaakte. De grote producenten van dat gif kon dat de rozen interesseren, maar ik maak me er niet alleen zorgen over, ik probeer ook daadwerkelijk iets te doen.