Eén van Israëls grote successen (Tom Lassing)
Gepubliceerd door Tom Lassing in biodiversiteit · 8 maart 2017
Als u nu via satellietbeelden naar het Midden Oosten kijkt, dan kunt u de grens tussen Israël en haar buurlanden haarscherp zien. Niet zozeer omdat die grens zichtbaar is, maar omdat Israël groen is en de landen er omheen niet.
Wat een enorm toeval dat die Israëliërs de enige vruchtbare gronden in het Midden Oosten gekocht hebben, zult u misschien denken.
Maar neen, dat is het niet.
De grond in Jordanië en de grond in Libanon is net zo als in Israël in staat tot het bieden van een weelderig plantenleven.
Het is menselijk ingrijpen dat het verschil maakt.
In Israël koos men er heel bewust voor om bomen en planten prioriteit te geven. Ze waren zelfs gek genoeg om bomen midden in de woestijn te planten. De Arabieren wisten niet wat ze zagen. Wat een zotten. Wat is een boom nu waard ten opzichte van een paar geiten? Wie wil er nu toch een boom bezitten?
In de landen rondom Israël zijn geiten nog altijd een welvaartsteken, en bomen zijn dat niet.
De geiten vreten alles kaal en houden het land kaal en zorgen er voor dat er werkelijk niets zal groeien. Dit heeft ook rechtstreeks gevolgen voor het lokale klimaat en de beschikbaarheid van water en voedsel.
Hoe lang kunnen de landen rondom Israël het zich nog veroorloven zo extreem kortzichtig richting hun leefmilieu en voedselvoorziening te zijn?