Hoe het niet te doen (Tom Lassing)

Ik zag een video van een project in Marokko waarbij ze boeren hielpen door een diepe waterbron te boren en ze, dieper dan voorheen mogelijk was, water op te pompen. Ik vergelijk dat met de Californische methode.

Het komt er op neer dat je steeds dieper gaat boren en steeds meer geld kwijt bent aan die diepere boringen naar water.

Het probleem is echter, de landbouw is en blijft verkeerd en de bodem verdroogt door het verdwijnende grondwater steeds meer. Alleen de rijksten kunnen op een gegeven moment nog aan water komen.

Zo moet het dus niet.

Wat enorm belangrijk is, is dat je het land zo gaat prepareren dat regenwater lokaal opgevangen wordt. Niet zoals met rijstbekkens, maar wel middels een logische opbouw in het land waarbij letterlijk centimeter hoge dijkjes al voldoende zijn om het water lokaal te houden.

Uiteraard kan je dan ook onder de grond het regenwater opvangen. Hoe dan ook mag het regenwater niet met kracht wegstromen.

Naast het land zo inrichten dat regenwater lokaal de grond in trekt, moet je ook voor voldoende schaduw zorgen. Een sloot die altijd water gaat bevatten moet in de schaduw liggen zodat dit water niet te snel door zonlicht weer zal verdwijnen. Zorg dus ook voor struiken en bomen en ook zodanig dat het de opslag van regenwater blijft ondersteunen. Boeren moeten dus niet alleen eetbare planten verbouwen, maar moeten zich ook verantwoordelijk voelen voor de begroeiing rondom hun weilanden.

Lokale boeren moeten leren dat compost en het terugbrengen van organisch materiaal in de akkers van levensbelang is. Een perfecte plant om veel organisch materiaal te realiseren is overigens de hennep plant.

Zelfs onze westerse boeren moeten het terugbrengen van organisch materiaal in de akkers weer opnieuw leren. Ook hier is het dankzij kunstmest in onbruik geraakt.

Akkers moeten in feite zo veel mogelijk begroeid blijven en combinatieteelt is veel beter dan monocultuur teelt.